ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ !
Κλεί θησαυρούς ο Μάρτιος! Από την Μαρτιάτικη ισημερία ως την μυστηριώδη σύλληψη του «θεανθρώπου» κι από τον ξεσηκωμό του γένους μας με το «αν/ιστόρητο» γεγονός της Άγιας Λαύρας ως την εμφάνιση του Αρτεμίδωρου που προειδοποιούσε τον Καίσαρα για το σχέδιο δολοφονίας του…
Και είμαστε στους «Ειδούς του Μαρτίου» ενός Μάρτη αλλιώτικου και πάλι από τους προηγούμενους…
Σε λίγες μέρες θα χτυπήσουν οι καμπάνες για την «δοξολογία» της Εθνικής μας παλιγγενεσίας σε κάθε Πόλη και Χωριό, σε κάθε βουνό και λόγγο αλλά χωρίς θεατές και ακροατές αυτή την φορά… κι όχι τίποτα άλλο, μα φέτος να μας τύχει κι αυτό! τι άλλο θεέ μου θα ζήσουμε; Πανδημία ζούμε, σεισμούς ζούμε, καταποντισμούς, ανεμοθύελλες, «Μήδειες», αγριεμένους χιονιάδες μέχρι κι η θάλασσα τρόμαξε κι υποχώρησε και να τώρα και χωρίς παρελάσεις πώς να το αντέξεις πείτε μου κι εσείς, αβάσταχτο δεν είναι;
Κι ίσα – ίσα φέτος που θα γιορτάζαμε με την Γιάννα τα 200 χρόνια από τότε… τι ατυχία! Αχ! άπονη μοίρα πως μας την έφερες έτσι; μόνο από την τηλεόραση να την «εκαμαρώσουμε και να την εχαρούμε» σαν να την βλέπω από τώρα με κανένα ταγιεράκι, κοντή φουστίτσα σαν πεταλούδα του λουλουδιασμένου κάμπου, σε σιελ απόχρωση, (ξέρω, της αρέσουν αυτά), τσάντα από τον οίκο της «Μαρέβας», με μια καπελαδούρα περίπου στο ίδιο χρώμα, με τεράστιο γείσο, φορτωμένη γύρω – γύρω με πλούσια φρουτοσαλάτα σαν αυτή την καπελαδούρα που είχε η Μάνα μου φυλαγμένη στο ντιβανομπάουλο της σάλας και την βγάζαμε κάθε Απόκριες… μαύρη γόβα στιλέτο να καμαρώνει μπροστά στο μνημείο του «άγνωστου στρατιώτη», (τι έχεις δει και συ κακόμοιρε, ξάπλα τόσα χρόνια εκειδά που κείσαι), την ώρα που τα Στρατά θα την χαιρετούν για τις άοκνες, φιλότιμες και ανιδιοτελείς (προπάντων) προσπάθειες που έχει καταβάλει από τότε που την θυμόμαστε να θυσιάζεται, ένα ανθρώπινο ράκος από την κούραση, για την πραγμάτωση των Ολυμπιακών αγώνων του 2004…(ποτέ δε σε ξεχνούμε)!
Για τούτο όποτε σε βλέπουμε μας πιάνει ένα εθνικό ρίγος, τρέμουλο δηλαδή, που διατρέχει όλο μας το κορμί από την κορφή ως κάτω τα νυχοπόδαρά μας… και φέτος να μας τύχει αυτή η αναποδιά και να μην σε καμαρώσουμε από κοντά, εμείς οι ταπεινοί προσκυνητές της ιστορικής μνήμης… μα, χωρίς παρέλαση! (εννοώ της μαθητιούσης νεολαίας κι όλων εμάς), αυτή κι αν είναι συμφορά σε εθνικό επίπεδο!
Ατυχία σας λέω, ατυχία μεγάλη… άλλο είναι το ζωντανό θέαμα, να δούμε στις αίθουσες των σχολείων μας τις μαθήτριες ως Σουλιώτισσες να γκρεμίζονται από τα στημένα βάθρα χορεύοντας το «έχε γεια καημένε κόσμε, έχε γεια γλυκιά ζωή…», άλλο είναι να ακούμε τον Παπά- Δάσκαλο με το τριμμένο ράσο κάτω από το τρεμάμενο φως του καντηλιού να μαθαίνει ψαλμούς στα καθισμένα οκλαδόν παιδάκια, παριστάνοντας το «κρυφό σχολειό», άλλο τον γέρο Δήμο να τραγουδάει τα «Κολοκοτρωνέικα τραγούδια» με το καριοφίλι και το γιαταγάνι παρά πόδας και να φουντώνει η περηφάνια στα στήθη μας κι άλλο πράγμα είναι να παρακολουθούμε βαρύγδουπες δηλώσεις των υψηλών επισήμων από την τηλεόραση ή διαλέξεις ιστορικού περιεχομένου από τον κ. Βερέμη ή στην καλύτερη από την κα Ευθυμίου… δεν είναι το ίδιο όπως και να το κάνουμε!
Ας το καταπιούμε, λέω στον εαυτό μου και κράτα δυνάμεις του ξαναλέω για του χρόνου στα 201 χρόνια τι να κάνουμε; για ένα χρόνο τώρα πάνω – κάτω δεν αλλάζει και τίποτα στην «ουσία» της εορτής! Εύκολα, υποθέτω, μπορεί να αλλάξει κι ο λογότυπος, με μικρή ελπίζω, επιβάρυνση στον οικονομικό προϋπολογισμό… δεν μας μένει παρά να βολευτούμε με τα φετινά, έτοιμοι να βιώσουμε την «ποιοτική αναβάθμιση» όπως είπε η κυβερνητική εκπρόσωπος, άλλωστε ακούγεται πως θα παραβρεθεί κι ο Κάρολος της Αγγλίας, ποτέ μου δεν κατάλαβα τι τίτλο επακριβώς έχει αυτός ο τύπος, πάντως Βασιλέας δεν είναι, θα είχε μια άλλη λάμψη η παρουσία του, όμως είναι Υιός Βασίλισσας ε! από το τίποτα (σαν τίποτα, λέμε τώρα) κάτι θα ξέρει κι ο δικός μας «Υιός» για να τον προσκαλέσει.
Θα σταθεί κι αυτός άραγε δίπλα στην «δική» μας, έχω απορία, πειράζει που θέλω να γνωρίζω από πριν; κι έχω κι άλλη απορία θα έχει και την «Γκαμήλα» δίπλα του; αυτό «προσεύχομαι» να δω, (τι μόνο ο Σταϊκούρας θα προσεύχεται); κάνε θεούλη μου να το αποφασίσουν έτσι ώστε να τους καμαρώσουμε:
Κάρολος και «Γκαμήλα», (λόγω φιλοξενίας στην πρώτη σειρά, να τα βλέπετε και να μαθαίνετε αγροίκοι εσείς Ικαριώτες, που μας κάνατε ρεζίλι με την δική σας «φιλοξενία»), Μητσοτάκης και Μαρέβα, Γιάννα και «Γιάννος» (συγνώμη δεν θυμάμαι το όνομα του συζύγου)…
Τώρα κατάλαβα εκείνο το «ποιοτικό» που ειπώθηκε, κι έλεγα κι εγώ τι να σημαίνει αυτή η κουβέντα, έτσι μπράβο! αυτή είναι η «ποιότητα» της γιορτής… τα ακούτε εσείς «απλυταριά» που τα βάζετε κάθε τρείς και λίγο με τους σκληρά εργαζόμενους «χωροφύλακες» όπου σε όλες τις συνθήκες: με βροχή, κρύο, χιόνι, ζέστη, υγρασία βρίσκονται εκεί έξω στις επάλξεις! να κρατάνε όρθια την μολυσμένη από διάφορους «ιούς» κοινωνία; “απλυταριά ε! απλυταριά»! έτσι αποκάλεσε ο συνδικαλιστής τους, όσους αντιδρούν στην βία της αστυνομίας…
Ακόμα πόσο θάθελα να δω εκεί μπροστά και την ΠτΔ με τις υπέροχες ελβιέλες σαν αυτές που φορούσε πηγαίνοντας κάπου επίσημα και πόσο ξεχώριζαν πάνω στο κόκκινο χαλί! (πολύ την πάω έτσι)!…
Τρέμετε: Μανιάτισσες, Μεσολογγίτισες, Χιώτισσες κι Ηπειρώτισσες! Τρέμε: Μπουμπουλίνα, Λένω Μπότσαρη, Μαντώ, πάρε δαδί στο χέρι και πάλι Δέσπω, βάλε μπουρλότο, και κάνε αυτό που έκανες και τότε, ξέρεις εσύ, ξέρετε όλες εσείς αλλά κι εμείς…
Όλα αυτά μέσα στον Μάρτιο!!! Το μήνα τον πρώτο της Άνοιξης, το μήνα των χελιδονιών και της δροσιάς, το μήνα που τραγουδάει η φίλη μου η Σώσα από το χωρίον «Στάβλος» της Νικαριάς εκεί όπου η μελωδία από το βιολί της ενώνεται ποιητικά με τους ήχους των νερών του ποταμού και όλα μαζί μπερδεύονται με το αλησμόνητο άρωμα των ανθισμένων κήπων με τις πορτοκαλιές και τις λεμονιές… τώρα που αρχίζει η Άνοιξη!
… «ίντα που σ’ αλικόντησε και δεν κοπιάζεις νάρτεις,
να δεις, τι μαρτολούλουδο που ήμπλασεν ο Μάρτης»!…
Χαρούλα Κ.Κοτσάνη
