Ελεύθερη Πένα

Φθινόπωρο… μαζί με του καιρού τα «ανάποδα» διανύουμε και την περίοδο της οινοποιίας! και της ουζοποιίας! Ο μούστος βράζει στις χωμένες βυτίνες ή σήμερα στα «πλαστικά» βαρέλια μέσα στα σκοτεινά κελάρια των νοικοκυριών. Τα τσίπουρα των πατημένων σταφυλιών θα αποσταχθούν στα «ρεμπίκο» για να βγει εκείνο το διάσημο ποτό μας το γνωστό  ο ύ ζ ο!!! από πού όμως πήρε …

ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΗΣ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΑΕΙ ΠΙΣΩ – ΜΠΡΟΣ! Τας προάλλες έστησαν πάλι ένα παναϋριν πάνω στα βουνά! Συνηθίζουντο τώρα τελευταία οι Καριώτες να παίρουν τα βουνά, με αυτοκίνητα και με μηχανές βεβαίως κι όπου βρουν ξωκκλήσι μικρόν ή μεάλον, όπου βρουν πλάτανο σε ίσωμα να χει και ολίγο νεράκι, (ακόμη καλύτερα), όπου βρουν βράχο πάνω σε βράχο, σε αγνάντιο …

Τι καταλάβαμε στα αλήθεια από την εθνική τραγωδία που ζήσαμε τον περασμένο Ιούλιο και χάσαμε έτσι, μέσα σε μερικές ώρες τόσους συνανθρώπους μας; Ως πότε οι «υπεύθυνοι – ανεύθυνοι» θα ρίχνουν ό ένας στον άλλο, όλο το κρίμα και το ανάθεμα; Ως πότε θα πνιγόμαστε, θα καιγόμαστε, θα θρηνούμε και θα εξοργιζόμαστε βρίζοντας τους πάντες εκτός βέβαια από τους εαυτούς …

Αντί προλόγου Όταν τελείωσα την έρευνα που ακολουθεί και ανακοίνωσα σε φίλους τα αποτελέσματά της, καθώς και την πρόθεσή μου να τα δημοσιεύσω, οι γνώμες σχεδόν όλων κινήθηκαν περίπου προς την ίδια κατεύθυνση: – Τι τα σκαλίζεις; Βρωμάει το διαδίκτυο από τέτοια… Εσύ θα το καθαρίσεις; – Καλά, όλοι το ξέρουν ότι αυτά τα αποφθέγματα είναι απάτες… – Γιατί εσύ;… …

Δεν θάθελα να κλείσω των κύκλο των αφηγημάτων μου για τη ζωή στον Δημοκρατικό Στρατό με μαύρο. Θέλω να ρίξω λίγο κόκκινο στην νύχτα του εμφύλιου, όχι αίμα, αλλά το ρόδινο μιας αυγής. Γιατί είδα πολλές ρόδινες αυγές, όταν κοιμόμαστε κάτω απ’ τ’ άστρα. Αγάπησα την ικαριώτικη φύση, γιατί μας προφύλαξε και μας έκρυψε και γιατί την είδα τις έναστρες …

              Χρ. Ι. Στεφανάδης Εικοσιπέντε χρόνια πριν… 30 Ιουλίου 1993 στην Ικαρία. Ήταν μέρα μεσημέρι, ο κόσμος πετάχτηκε έξω από τα σπίτια και τις παραλίες, αντικρίζοντας ένα μαύρο σύννεφο, που σαν ένα σεντόνι είχε καλύψει την θάλασσα που έπεσε ο μυθικός Ίκαρος. Οι καμπάνες των εκκλησιών, που στα χωριά της επαρχίας δεν καλούν μόνο …

γράφει η δημοσιογράφος Μαργαρίτα Ικαρίου Halib (γάλα) για προσφυγόπουλα. Πρωί-πρωί ξυπνούσαν, Σαμιώτες και Σαμιώτισσες, κι έτρεχαν στο λιμάνι Μαλαγαρίου, εκεί που έστρωναν την απελπισία και την προσφυγιά τους καταγής οι Σύροι. Σάντουιτς φτιαγμένα από ομάδες εργασίας που άφηναν στο σπίτι τους απλήρωτο το ρεύμα για να παίρνουν καθημερινά τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης στους κατατρεγμένους όπου γης, τους οποίους είχαν …

Γράφει η Μακή Κουμιώτη Αγκάλιασμα-Νεάλια-Λουμακιά-Θέρμα-Φωκιαναδάτο-Αγιος Κήρυκος. Κάθησα στην πεζούλα απέναντι και τον άκουγα με τη βαρειά φωνή του να διηγείται κοιτώντας το πέλαγο, μια αληθινή Ιστορία που συνέβη πριν ογδόντα περίπου χρόνια. Ήταν τότε που ο πατέρας του, ανακοίνωσε στην οικογένεια ότι το ξημέρωμα θα σαλπάρανε για Χαλκιδική να ανταλλάξουν το εμπόρευμα. Η απόφαση είχε παρθεί και ο λόγος του …

Κέφαλος Κοσμάς Ο περίπατος στη φύση μπορεί να τονώσει τον οργανισμό, να συμβάλει στην ανάκτηση της χαμένης ενέργειας, να διώξει το στρες. Ο περιπατητής αποκτά αίσθηση ελευθερίας, γαλήνης, προσωπικής αυτονομίας, ευεξίας. Ειδικά στην ορειβασία, δοκιμάζει κάποιες φορές τις δυνάμεις του, τα όριά του. Παρατηρώντας γύρω του και μελετώντας κάποιο οδηγό ο περιπατητής συγκεντρώνει πληροφορίες για την χλωρίδα, τα μνημεία και …

Μιάβ  βολάγ κι έναγ  καιρόν… ω!!! νυχτέρια, πανηγύρια… Στην «Βριχωπή» ψηλά στο Μάραθο της Νικαριάς  ζούσαν που λέτε κάποτε, δύο πολυμελείς οικογένειες,  ήταν δηλαδή γειτόνοι. Η κάθε μια με το εξοπλισμένο για την εποχή εκείνη νοικοκυριό: ζώα, χωράφια, αμπέλια, κήπους, δέντρα και με πολλά παιδιά. Άνθρωποι δουλευτάδες – πολυφαμελίτες,  έσκαβαν την γη, έβοσκαν τα ζώα τους, δισκάφιζαν και κλάδευαν τα …