Προγονικός ο λόγος για τις γιορτές που έρχονταιΙ!
φτάνει ελεύθερα να σκέφτεται κανείς…
Να πούρχονται πάλι χρονιάρες μέρες! Να που δεν βαριόμαστε ετούτη την εορταστική επανάληψη αιώνες τώρα, και σαν να μου φαίνεται πως όσο περνάνε τα χρόνια όλα ετούτα τα κάνουμε με περισσότερη θέρμη και επιμονή! Κάπως έτσι θα αναμετρηθούμε και φέτι με τους Καλλιτσαντέρους, θα κάνουμε το χοιροσφάι μας με όλο το τελετουργικό, θα στρώσουμε ανήμερα Πρωτοχρονιάς το γιορτινό τραπέζι με το βρισκούμενο, θα πάρουμε βόττα τους φίλους και τους χωριανούς μας, θα τραγουδήσουμε, θα χορέψουμε έτσι κατά πως ξέρουμε εμείς, απλά και ανθρώπινα. Η καταστροφή δεν ήρθε, δυστυχώς για κάποιους που την περίμεναν πώς και πώς για να δικαιωθούν, οι συντάξεις δεν κόπηκαν, πάνε οι εορταστικές εκδηλώσεις που ετοίμαζαν γι΄ αυτό το γεγονός, ο Αρμαγεδδών ακύρωσε την επίσκεψή του και πολλοί είναι αυτοί που άρχισαν κιόλας να ξιφουλκούν με κάθε είδους κατηγορίες, ανοησίες και ύβρεις εναντίον του Αρμαγεδδώνος βεβαίως που τους έστησε στο ραντεβού, αλλά και εναντίον όλων εμάς που μας βρίσκουν συνεχώς μπροστά των…
Μαύρη μούρη ο Καλλικάτζαρος, κόκκινα μάθκια, μακριά λεπτή ουρίτσα, ανεφάνη πίσω από το τζάκι και απαιτεί από το γέρο Κωσταντή να του δώσει όλο το κρέας που ήψαινε εκείνος απά στη φωθκιά… «Καψοντέρη» κάμνει του, και σταφνίζει του μια με έναν αναμμένο δαυλό μες στη μούρη που ηπλάνταξεν. «Πάρτηγ Καλλιτσάνταρε κι όξω αφ΄ τον φράχτην»! Πιο απέσσω ηνουργιέτογ με τις ώρες που τον γελάσαμε ούλοι μαζί, που δεν τον αφήνουμε να μας ξεγελά και που συνέχεια τον κοροϊδεύουμε κι ακούγεται βραχνή η καλλιτσαντέρικη φωνή του να μας απειλεί και να μας φοβερίζει πως δεν θα μας αφήνει, λέει, να σκεπτόμαστε και να μιλάμε ελεύθερα, θα μας απαγορεύσει λέει να κάνουμε κριτική,κοντολογής να λέμε και να γράφουμε τις ιδέες μας, τις απόψεις μας… «αμαρτία μεγάλη» να ξεφεύγουμε από όρια και γραμμές που εκείνος και η παρέα του χαράζουν! γιατί ετούτοι οι Καλλικάτζαροι έχουν πάντα και σε όλα, το δίκιο με το μέρος των, είναι οι φορείς του επαναστατικού δικαίου επί Γης ίσως και επί Ουρανού και αλίμονο σε όποιον τολμήσει να αμφισβητήσει την Ηγεμονία τους… Δεν υπολόγισε όμως την ζεστή αθράκα του τζακιού, δεν λοάριασε ως φαίνεται και την ταχύτητα του καυτερού δαυλού μήτε την ευστοχία του γερόντου κι έτσεδα την έπαθε, εν ηξανάρτε πια…
Κι είπε να κάνει αναχαλέν γιατ’ ήβρεχε ούλη νύχτα απόψε, κι ο χοίρος μες στ’ αλιούριν του, το ατσιροστρωμένο ηπάλεβγε με την κακήν του μοίρα, δίχως ν’ αλλάξει ριζικόν, θυσία στους ανθρώπους. Ήρτε η μέρα το λοιπόν μες στις χρονιάρες είν’ και τούτη που το χοιροσφάι γίνεται γιορτή για ούλο το σπιτικό, η κολοκύθα μακροράδα μπαινοβγαίνει στο καζάνιν, περεχάει το σφαχτόν και σαν τελειώνουν με το χοιροδέρμα, περνούσιν τ΄ αναμμένον άναμμα και τσούν τας τρίχας που ηπομείνασιν, απέ, δουλεύγει το λεμόνι, (έθιμον κατευθείαν από την εποχή του Ομήρου, πώς να μην υπερηφανευόμαστε)! Το αποκοίλιν, μακρύ κομμάτι από μπροστά του στήθους, θα μπεί σε λίγο στο μαυροτσούκαλον, απά στο πυρομάχι όπου χοχλάζουσιν από πριν: τα λάχανα, οι γούλες τα τσουμπιά, (νάναι κι από το Μάραθο, τα πιο γλυκά του κόσμου)!
Ξεδίδουμε μαθών και μείς με τούτα και με τ΄άλλα,παλεύοντας νυχθημερόν ούλους τους Καλλιτσαντέρους, τα ξωτικά του κόσμου, που δεν τους σταματά πια μήτε φράχτης, μήτε και ποργιά… κακό του κεφαλιού των!
Μεάλον το περβόλι μας όσο και η καρδιά μας, καλώς κοπιάσατε λοιπόν! στο πανωπόρτι ο μάνταλος ανοίγει εύκολα θαρρώ για κάθε μουσαφίρη, στην πέρα πάντα του σπιθκιού ηκρέμασα την λύρα γιατί θε να ΄ρθει η ώρα της κι αυτή να γλυκοκελαηδήσει, να υποδεχθούμε το χρόνο πούρχεται μόνο με την ΕΛΠΙΔΑ να ζήσουμε καλύτερα, πιο μονιασμένοι από πριν και πιο δουλευταράδες!
ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΚΑΛΗ & ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ… και προσοχή στους «καλλιτσαντέρους ή και καλλικάτζαρους», είναι ακριβώς το ίδιο!μπορεί και να ΄ρχουνται αλλά και φεύγουν γρήγορα!!! για τούτο μην φοβάστε!
Χαρούλα Κ. Κοτσάνη
Δεκέμβριος 2018
