ΕΜΠΡΟΣ! ΤΗΣ ΝΙΚΑΡΙΑΣ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑΡΑΙΟΙ
…σκουπίδια, σκουπίδια, σκουπίδια παντού, σε ρέματα, σε ξέφωτα, δίπλα στους δρόμους, μέσα στα δάση, ανάμεσα στ’ ανάμματα και τις ακισσαρές, κοντά στις πηγές, μέχρι κάτω την θάλασσα, και για όλο αυτό το «ωραίο» σκηνικό μάθαμε ποιος επιτέλους φταίει!!! Η κυβέρνηση ετούτη βεβαίως και προσωπικά ο ίδιος ο Πρωθυπουργός… έτσι ο ΔΗΜΟΣ της Νικαριάς καλεί τον λαό σε αγωνιστική και επαναστατική ετοιμότητα για να πέσει (άμποτε)! ο καπιταλισμός και τότε μα τότε θα πάρουμε όλοι μαζί τσουγκράνες και φτυάρια, σκούπες και φαράσια, σφουγγαρίστρες με κουβάδες και χλωρίνες και να δείτε τι πάστρα θα φέρουμε στον τόπο μας και στο νησί μας!!!… υπομονή, μόνο λίγη υπομονή μας ζητούν να ωριμάσουν οι συνθήκες… καλά ή όλοι εμείς που τους ακούμε είμαστε ηλίθιοι κοινώς βλάκες ή όσοι τα λένε και τα γράφουν αυτά (ακόμη χειρότερα) είναι για βραβεία του «Τάγματος του Φοίνικα», που μας είπε προχθές κι ένας πολιτικός του «σωρού»… Εμείς σεμνά και ταπεινά των τα ΄χαμε πει εδώ και πολύ καιρό, δεν μας ακούει όμως κανείς.
Και τώρα τι κάνουμε; Απ΄ ότι φαίνεται η ΔΗΜΟΤΙΚΗ μας αρχή έχει επιλέξει τον δρόμο της πλήρους αποδόμησης, με τον γνωστό «ωχ-αδερφισμό», την έλλειψη γνώσεων αλλά και διάθεσης για την λύση προβλημάτων… ο καθένας σε τούτο το νησί μπορεί να κάνει ό,τι θέλει αρχή να μην ενοχλεί το «κομματικό ιερατείο».
Έτσι δρόμοι στρώνονται βράδυ με φακούς και το πρωί κάποιοι διαμαρτύρονται για τις φανερές ατεχνίες, σκάλες καλές γκρεμίζονται σε πλατείες για να γίνουν άλλες επικίνδυνες στην θέση τους με το ταμείο των πανηγυριών, θέλεις να καταλάβεις έναν δημόσιο χώρο δεν θα σου το απαγορεύσει κανείς, μάλλον μπορεί και να σε διευκολύνουν γιατί θεωρούν ότι το δικό ΜΑΣ έγινε δικό ΜΟΥ, πάλιωσε ή καταστράφηκε το αυτοκίνητο, το λεωφορείο, το μηχανάκι ή όποιο μηχάνημα; Κανένα πρόβλημα το αφήνεις σε όποιο σημείο σου αρέσει πάνω στον κεντρικό ή άλλον δρόμο, κάνεις και ένα τσιγάρο να ξεκουραστείς και περιμένεις να σε πάρει κάποιος γνωστός για να συνεχίσεις φιλοσοφώντας για την κρίση της εποχής μας, αναζητώντας τα αίτια και τον φταίχτη!…
Μαθαίνουμε πως στο γειτονικό μας νησί την Χίο, που αντιμετωπίζουν και το «μεταναστευτικό», δημιουργούν αυτό το διάστημα μονάδα επεξεργασίας απορριμμάτων και μονάδα κομποστοποίησης, με μία σειρά προτάσεων και δράσεων. Οι άνθρωποι εκεί νοιάζονται και κάνουν πράγματα, φέρνουν αποτελέσματα… ίσως να φταίει και ότι εκεί πάνε δυο- δυο!
Σε αυτό το νησί (το δικό μας), κανείς δεν ήξερε να κλαίει μας είπε ο Πανουσόπουλος στην ταινία του πρόσφατα κι όμως σε αυτό το νησί κανείς δεν ξέρει ή δεν θέλει να μιλάει, λέω τώρα εγώ.
Η απορία η δική μας: των ηλιθίων δηλαδή ή των «συμβιβασμένων»:
Γιατί θέλουν και πάλι να κερδίσουν τον ΔΗΜΟ εφ΄ όσον όπως οι ίδιοι μαρτυρούν δεν ευθύνονται εκείνοι πουθενά και σε τίποτα, τα προβλήματα πρέπει να τα λύνουν πάντοτε οι «άλλοι» αυτό μας λένε, μόνο που με αυτό το αφήγημα αποδεικνύονται όχι μόνο ανίκανοι αλλά και επικίνδυνοι τώρα πια…
Ακούει κανείς εκεί; Βλέπει; Νοιώθει άραγε των καιρών τα γυρίσματα; Η ανατολή πάντως από της θάλασσας τον ορίζοντα συνεχίζει να μαγεύει και να λούζει με ελπίδα το μικρό νησί του Ικάρου!
Χαρούλα Κ. Κοτσάνη
Νοέμβριος 2018
